باب صدو بیست و ششم ( عید نوروز )

عید نوروز, برتمام شهروندان حوزه فرهنگ ایرانی مبارک باد

( اول فروردین )

 (روز جهانی صلح و دوستی)

فرا رسیدن نوروز ایرانیان - روز اول فروردین ماه - آغاز فصل بهار و رویش شکوفه ها - آغاز سال 1401 خورشیدی ، مصادف با (21 مارس - 2022) و روز جهانی توسعه فرهنگ صلح و دوستی - روز همزیستی فرهنگ های متنوع - یادگار آیین  آشو زرتشت پیامبر ایرانیان باستان و یادگار آیین دوهزار و پانصد ساله هخامنشیان - بر تمام مردم جهان خصوصا" مردم حوزه جغرافیای فرهنگ ایرانی خجسته باد

 نوروز قدمتی به قامت پیدایش حیات در روی کره زمین دارد و عید نوروز ابتکار ایرانیان از زمان شکل گیری تمدن ها در این سرزمین با قدمتی هفت هزار سال می باشد و جشن نوروز از زمان هخامنشیان یعنی حدود دوهزار و پانصد سال پیش به اوج خود رسیده است

هخامنشیان با برگذاری جشن های با شکوه در این روز برای اولین بار نوروز را بعنوان جشن ملی ملل حوزه فرهنگ ایرانی به ثبت رساندند  که از آن تاریخ تاکنون این روز توسط شهروندان این ملل پاسداری وحفاظت می شود در حال حاضرمردم ده کشور منطقه هر ساله نوروز را جشن می گیرند وبه شادی و پایکوبی می پردازند  

هر چند در مواردی طوفان وقایع غیره طبیعی بارها به مقابله با آن برخاسته است ولیکن پیوند عمیق این جشن منطقه ای با اقلیم و محیط پیرامونی وفرهنگ عمیق شهروندی ساکنین این منطقه مقابله کنندگان را به زانو زدن در مقابل چنین جشن کهن وسترگی وا داشته است وآنها را از مدافعین و مروجین آن قرار داده است واز این طریق عزت از دسته رفته خود را باز یافته اند .

پس همه باهم بخوانیم :

یا مقلب القلوب والا بصار** یا مدبر اللیل والنهار ** یا محول الحول والاحوا ل ** حول حالنا الی احسن الحا ل

           ای همه شکل تو مطبوع و همه جای تو خوش          دلم از عشوه شیرین شکرخای تو خوش

             شیوه و ناز تو شیرین خط و خال تو ملیح             چشم و ابروی تو زیبا قد وبالای تو خوش

             هم گلستان خیالم ز تو پر نقش و نگار             هم مشام دلم از زلف سمن سای تو خوش

             در ره عشق که از سیل بلا نیست گذار             کرده ام خاطر خود را بتمنای تو خوش

              شکر چشم تو چه گویم که بدان بیماری             می کند درد مرا  ا ز رخ زیبای تو خوش

             در بیابان طلب گرچه زهر سو خطر یست             می رود حافظ بیدل به تولای تو خوش

             همچو گلبرگ طری هست وجود تو لطیف             همچو سرو چمن خلد سراپای توخوش

                         (حافظ  شیرازی )